چکیده: تخمین زمان مطالعه: 6 دقیقه
دانشمندان دقیقاً نمی دانند که چه چیزی باعث بیماری ام اس می شود ، اما آنها معتقدند این یک بیماری خود ایمنی است که بر سیستم عصبی مرکزی (CNS) تأثیر می گذارد. هنگامی که فردی به بیماری خود ایمنی مبتلا است ، سیستم ایمنی بدن همانطور که ممکن است به ویروس یا باکتری حمله کند ، به بافت سالم حمله می کند.در مورد بیماری ام اس ، سیستم ایمنی بدن به غلاف میلین که رشته های عصبی را احاطه کرده و محافظت می کند ، حمله کرده و باعث التهاب می شود. میلین به اعصاب اجازه می دهد تا سیگنال های الکتریکی را به سرعت و به طور مثر هدایت کنند.
|
برای دسترسی بیشتر و بهتر برروی لینک های زیر کلیک کنید: |
انواع MS و مراحل:
چهار نوع ام اس وجود دارد:
سندرم بالینی جدا شده (CIS): این یک قسمت اول است ، که علائم آن حداقل 24 ساعت طول می کشد. اگر در تاریخ بعدی اپیزود دیگری رخ دهد ، پزشک ممکن است ام اس را که در عود بیماری قرار دارد تشخیص دهد.
عود مجدد عود مجدد (RRMS): این رایج ترین شکل است. حدود 85٪ از مبتلایان به ام اس در ابتدا با RRMS تشخیص داده می شوند. RRMS شامل قسمت هایی از علائم جدید یا در حال افزایش است ، به دنبال دوره های بهبودی ، که در طی آن علائم به طور جزئی یا کامل از بین می روند.
MS پیشرونده اولیه (PPMS): علائم به تدریج و بدون عود زودرس یا بهبودی بدتر می شوند. برخی از افراد ممکن است دوره های ثبات و دوره هایی را تجربه کنند که علائم بدتر شده و سپس بهتر می شوند. حدود 15٪ از افراد مبتلا به MS دارای PPMS هستند.
MS پیشرونده ثانویه (SPMS): در ابتدا افراد دوره های عود و بهبودی را تجربه می کنند ، اما پس از آن بیماری به طور مداوم پیشرفت می کند.
علائم و نشانه های اولیه:
از آنجا که MS بر CNS تأثیر می گذارد ، کنترل کننده تمام اعمال در بدن است ، علائم می توانند بر روی هر قسمت از بدن تأثیر بگذارند.
شایعترین علائم MS عبارتند از:
ضعف عضلانی: افراد ممکن است به دلیل عدم استفاده یا تحریک به دلیل آسیب عصبی ، عضلات ضعیفی پیدا کنند.
بی حسی و سوزن سوزن شدن: احساس نوع سوزن و سوزن یکی از علائم اولیه بیماری ام اس است و می تواند صورت ، بدن یا بازوها و پاها را تحت تأثیر قرار دهد.
علامت Lhermitte: یک فرد ممکن است هنگام حرکت دادن گردن خود احساسی مانند شوک الکتریکی را تجربه کند ، معروف به علامت Lhermitte.
مشکلات مثانه: ممکن است شخصی در تخلیه مثانه خود مشکل داشته باشد یا نیاز به ادرار مکرر یا ناگهانی داشته باشد که به آن بی اختیاری اصرار می گویند. از دست دادن کنترل مثانه از علائم اولیه بیماری ام اس است.
مشکلات روده: یبوست می تواند باعث عدم تأثیر مدفوع شود که منجر به بی اختیاری روده می شود.
خستگی: این می تواند توانایی فرد در کار در خانه یا خانه را تضعیف کند و یکی از رایج ترین علائم ام اس است.
سرگیجه و سرگیجه: اینها مشکلات رایج همراه با مسائل تعادل و هماهنگی هستند.
اختلال عملکرد جنسی: مردان و زنان ممکن است علاقه خود را به رابطه جنسی از دست دهند.
اسپاستیسیته و اسپاسم عضلانی: این نشانه اولیه ام اس است. فیبرهای عصبی آسیب دیده در نخاع و مغز می تواند باعث اسپاسم عضلانی دردناک ، از جمله در پاها شود.
رعشه: برخی از افراد مبتلا به ام اس ممکن است حرکات لرزشی غیرارادی را تجربه کنند.
مشکلات بینایی: برخی از افراد ممکن است دچار دید دو یا تاری دید یا از بین رفتن جزئی یا کلی بینایی شوند. این مسئله معمولاً یکبار روی یک چشم تأثیر می گذارد. التهاب عصب بینایی می تواند هنگام حرکت چشم درد ایجاد کند. مشکلات بینایی نشانه اولیه ام اس است.
تغییر در راه رفتن و تحرک: MS به دلیل ضعف عضلانی و مشکلات تعادل ، گیجی و خستگی می تواند نحوه راه رفتن افراد را تغییر دهد.
تغییرات عاطفی و افسردگی: از بین بردن میلین و آسیب فیبرهای عصبی در مغز می تواند تغییرات عاطفی را تحریک کند.
مشکلات یادگیری و حافظه: اینها می تواند تمرکز ، برنامه ریزی ، یادگیری ، اولویت بندی و چند کار را دشوار کند.
درد: درد یکی از علائم رایج MS است. درد نوروپاتیک مستقیماً به دلیل MS است. انواع دیگر درد به دلیل ضعف یا سفتی عضلات ایجاد می شود.
علائم کمتر شایع عبارتند از:
سردرد
از دست دادن شنوایی
خارش
مشکلات تنفسی یا تنفسی
تشنج
اختلالات گفتاری
مشکلات بلع
همچنین خطر عفونت ادراری ، کاهش فعالیت و از دست دادن تحرک بیشتر است. اینها می تواند بر زندگی و زندگی اجتماعی فرد تأثیر بگذارد.در مراحل بعدی ، افراد ممکن است تغییراتی در درک و تفکر و همچنین حساسیت به گرما را تجربه کنند.MS به طور متفاوتی بر افراد تأثیر می گذارد. برای برخی ، این احساس با احساس ظریفی شروع می شود و علائم آنها برای ماهها یا سالها پیشرفت نمی کند. بعضی اوقات ، در عرض چند هفته یا چند ماه ، علائم به سرعت بدتر می شوند.تعداد کمی از افراد فقط علائم خفیف دارند و دیگران تغییرات قابل توجهی را تجربه می کنند که منجر به ناتوانی می شود. با این حال ، بیشتر افراد مواقعی را تجربه می کنند که علائم بدتر می شوند و سپس بهتر می شوند.
علل و عوامل خطر:
دانشمندان واقعاً نمی دانند که چه چیزی باعث بیماری ام اس می شود ، اما عوامل خطر شامل موارد زیر است:
سن: بیشتر افراد در سنین 20 تا 40 سال تشخیص می دهند.
جنسیت: بیشتر اشکال ام اس دو برابر بیشتر از مردان در زنان تأثیر می گذارد.
عوامل ژنتیکی: حساسیت ممکن است در ژن ها منتقل شود ، اما دانشمندان معتقدند که برای ایجاد ام اس ، حتی در افرادی که دارای ویژگی های ژنتیکی خاص هستند ، یک محرک محیطی نیز لازم است.
سیگار کشیدن: به نظر می رسد افرادی که سیگار می کشند بیشتر به ام اس مبتلا می شوند. آنها همچنین ضایعات و انقباض مغزی بیشتری نسبت به افراد غیر سیگاری دارند.
عفونت ها: قرار گرفتن در معرض ویروس ها ، مانند ویروس Epstein-Barr (EBV) یا مونونوکلئوز ، ممکن است خطر ابتلا به بیماری ام اس را در منبع معتبر افزایش دهد ، اما تحقیقات نشان داده است که ارتباط مشخصی وجود ندارد. ویروس های دیگری که ممکن است نقش داشته باشند شامل ویروس تبخال انسانی نوع 6 (HHV6) و پنومونی مایکوپلاسما هستند.
کمبود ویتامین D: بیماری ام اس در بین افرادی که کمتر در معرض تابش نور خورشید قرار دارند شایع است و این برای بدن برای ایجاد ویتامین دی ضروری است.
کمبود ویتامین B12: بدن هنگام تولید میلین از ویتامین B استفاده می کند. کمبود این ویتامین ممکن است خطر ابتلا به بیماری های عصبی مانند ام اس را در منبع معتبر افزایش دهد.نظریه های قبلی شامل قرار گرفتن در معرض گری سگ ، ضربه فیزیکی یا آسپارتام ، یک شیرین کننده مصنوعی است ، اما هیچ مدرکی برای حمایت از این موارد وجود ندارداحتمالاً هیچ نوع ماشه ای برای بیماری ام اس وجود ندارد ، اما عوامل متعددی ممکن است در این امر مثر باشند.
تشخیص:
یک پزشک معاینه جسمی و عصبی را انجام می دهد ، در مورد علائم س askال می کند و سابقه پزشکی فرد را در نظر می گیرد.هیچ آزمایش واحدی نمی تواند تشخیص را تأیید کند ، بنابراین پزشک هنگام تصمیم گیری در مورد اینکه آیا شخصی معیارهای تشخیص را برآورده می کند ، از چندین روش استفاده می کند.
این شامل:
اسکن MRI از مغز و نخاع ، که ممکن است ضایعاتی را نشان دهد
تجزیه و تحلیل مایع نخاعی ، که ممکن است آنتی بادی هایی را نشان دهد که نشان دهنده عفونت قبلی یا پروتئین های سازگار با تشخیص MS است
یک آزمایش پتانسیل برانگیخته ، که فعالیت الکتریکی را در پاسخ به محرک ها اندازه گیری می کند
سایر شرایط علائمی دارند که شبیه علائم ام اس هستند ، بنابراین پزشک ممکن است آزمایش های دیگری را برای ارزیابی سایر علل احتمالی علائم فرد پیشنهاد کند.اگر پزشک ام اس را تشخیص دهد ، باید نوع آن را تشخیص دهد و فعال باشد یا خیر. فرد ممکن است در آینده برای بررسی تغییرات بیشتر به آزمایشات بیشتری نیاز داشته باشد.
رفتار:
هیچ درمانی برای بیماری ام اس وجود ندارد اما درمانی در دسترس است که می تواند پیشرفت بیماری را کند کند ، تعداد و شدت عود را کاهش داده و علائم را تسکین دهد.برخی از افراد از روش های درمانی مکمل و جایگزین نیز استفاده می کنند ، اما تحقیقات همیشه مفید بودن این موارد را تأیید نمی کند.
گزینه های درمان عبارتند از:
داروهایی برای پیشرفت کندچندین روش درمانی اصلاح کننده بیماری (DMT) برای درمان اشکال عودکننده MS تصویب سازمان غذا و دارو (FDA) دارند. اینها با تغییر نحوه عملکرد سیستم ایمنی بدن کار می کنند.پزشک ممکن است برخی از این موارد را از طریق دهان ، تزریق یا تزریق انجام دهد. اینکه فرد چند بار نیاز به مصرف آنها داشته باشد و اینکه آیا می تواند این کار را در خانه انجام دهد ، به دارو بستگی دارد.
داروها و رویکردها می توانند علائم خاص را درمان کنند. این علائم عبارتند از:
تغییرات رفتاری: اگر شخصی دارای مشکلات بینایی است ، پزشک ممکن است هر از چند گاهی به چشم های خود استراحت دهد یا زمان صفحه را محدود کند. فرد مبتلا به ام اس ممکن است لازم باشد هنگام خستگی استراحت کند و سرعت خود را یاد بگیرد تا بتواند فعالیت های خود را کامل کند.
مشکلات حرکتی و تعادل: فیزیوتراپی و وسایل پیاده روی مانند عصا ممکن است کمک کنند. داروی دالفامپریدین (آمپیرا) نیز ممکن است مفید باشد.
لرزش: ممکن است فرد برای کاهش لرزش از وسایل کمکی استفاده کند یا به اندام خود وزنه وصل کند. داروها همچنین ممکن است به لرزش کمک کنند.
خستگی: استراحت کافی و پرهیز از گرما می تواند کمک کند. فیزیوتراپی و کاردرمانی می تواند به افراد کمک کند تا روشهای راحت تری برای انجام کارها آموزش دهند. وسایل کمکی مانند اسکوتر متحرک می توانند به صرفه جویی در مصرف انرژی کمک کنند. دارو یا مشاوره با بهبود خواب به تقویت انرژی کمک می کند.
درد: پزشک ممکن است داروهای ضد تشنج یا ضد اسپاسم یا تزریق الکل برای تسکین نورالژی سه قلو ، درد شدیدی که صورت را تحت تأثیر قرار می دهد ، تجویز کند. داروهای تسکین دهنده درد ، مانند گاباپنتین ، ممکن است به درد بدن کمک کنند. همچنین داروهایی برای تسکین درد و گرفتگی عضلات در بیماری ام اس وجود دارد.
مشکلات مثانه و روده: برخی از داروها و تغییرات غذایی می توانند به حل این مسائل کمک کنند.
افسردگی: پزشک ممکن است یک مهار کننده انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI) یا سایر داروهای ضد افسردگی را تجویز کند.
تغییرات شناختی: داروی Donepezil ، آلزایمر ، ممکن است به برخی از افراد کمک کند.
درمان های مکمل و جایگزین:
موارد زیر ممکن است به جنبه های مختلف بیماری ام اس کمک کند:
درمان گرما و ماساژ برای درد
طب سوزنی برای درد و راه رفتن
مدیریت استرس برای تقویت خلق و خوی
برای حفظ قدرت و انعطاف پذیری ، کاهش سفتی و تقویت روحیه ورزش کنید
یک رژیم غذایی سالم همراه با مقدار زیادی میوه ، سبزیجات و فیبرهای تازه
ترک سیگار یا اجتناب از آن
توانبخشی و فیزیوتراپی:
توانبخشی می تواند به بهبود یا حفظ توانایی فرد برای عملکرد موثر در خانه و محل کار کمک کند.
برنامه ها معمولاً شامل موارد زیر است:
فیزیوتراپی: این هدف ارائه مهارتهایی برای حفظ و بازیابی حداکثر توانایی حرکتی و حرکتی است.
کاردرمانی: استفاده درمانی از کار ، مراقبت از خود و بازی ممکن است به حفظ عملکرد روحی و جسمی کمک کند.
گفتاردرمانی و بلع: یک متخصص گفتار و گفتار آموزشهای ویژه ای را برای کسانی که به آن نیاز دارند انجام می دهد.
توانبخشی شناختی: این به افراد کمک می کند مشکلات خاص تفکر و درک را مدیریت کنند.
توانبخشی شغلی: این به شخصی که زندگی وی با بیماری ام اس تغییر کرده کمک می کند تا برنامه های شغلی خود را بیاموزد ، مهارت های شغلی را یاد بگیرد و شغل خود را بدست آورد و حفظ کند.
تبادل پلاسما:
تبادل پلاسما شامل برداشتن خون از فرد ، برداشتن پلاسما ، جایگزینی آن با پلاسمای جدید و انتقال مجدد آن به فرد است.این روند آنتی بادی های موجود در خون را که به قسمت هایی از بدن فرد حمله می کنند ، از بین می برد ، اما اینکه آیا می تواند به افراد مبتلا به MS کمک کند مشخص نیست. مطالعات نتایج متفاوتی را به همراه داشته است.تبادل پلاسما معمولاً فقط برای حملات شدید ام اس مناسب است.
درمان با سلولهای بنیادی:
دانشمندان به دنبال استفاده از سلول های بنیادی درمانی با اعتماد منبع برای بازسازی سلول های مختلف بدن و بازگرداندن عملکرد به افرادی هستند که آن را به دلیل یک بیماری از دست داده اند.محققان امیدوارند که روزی روشهای درمانی سلولهای بنیادی بتوانند آسیبهای ایجاد شده توسط ام اس را برگردانند و عملکرد سیستم عصبی را بازیابی کنند.
پیش آگهی و امید به زندگی:
زندگی ام اس چالش برانگیز است اما به ندرت کشنده است. برخی از عوارض شدید مانند عفونت مثانه ، عفونت قفسه سینه و مشکل در بلع می تواند منجر به مرگ شود.پیش آگهی مولتیپل اسکلروزیس همیشه به فلج شدید منجر نمی شود. دو سوم افراد مبتلا به ام اس قادر به راه رفتن هستند. با این حال ، بسیاری از آنها به کمک هایی مانند عصا ، ویلچر ، عصا یا اسکوتر احتیاج دارند.متوسط امید به زندگی برای یک فرد مبتلا به ام اس 5 تا 10 سال کمتر از یک فرد متوسط است.
چشم انداز:
بیماری ام اس یک بیماری بالقوه شدید است که بر سیستم عصبی تأثیر می گذارد. پیشرفت بیماری ام اس برای هر فرد متفاوت است ، بنابراین پیش بینی اینکه چه اتفاقی خواهد افتاد دشوار است ، اما اکثر افراد از کار افتادگی شدید را تجربه نخواهند کرد.در سالهای اخیر ، دانشمندان به سرعت در تولید داروها و درمان های MS پیشرفت کرده اند. داروهای جدید ایمن تر و م moreثرتر هستند و امید چشمگیری برای کند شدن پیشرفت بیماری دارند.از آنجا که محققان درباره ویژگی های ژنتیکی و تغییراتی که در بیماری ام اس رخ می دهد اطلاعات بیشتری کسب می کنند ، امید است که آنها بتوانند با سهولت بیشتری نوع MS را پیش بینی کرده و موثرترین درمان را از همان مراحل اولیه ایجاد کنند.فردی که تحت درمان مناسب قرار گرفته و از یک سبک زندگی سالم پیروی می کند ، می تواند انتظار داشته باشد که به همان تعداد سالی که مبتلا به ام اس نیست ، زندگی کند.داشتن حمایت از افرادی که درک می کنند تشخیص و زندگی با ام اس چگونه است ، مهم است. MS Healthline یک برنامه رایگان است که از طریق مکالمه های فردی و بحث های گروهی زنده با افرادی که به این بیماری مبتلا هستند پشتیبانی می کند. برنامه را برای iPhone یا Android بارگیری کنید.
